San jest rzeką, która tworzy w górach malownicze i zapierające dech w piersiach przełomy. Dzięki pięknym krajobrazom, które związane są z tą rzeką łatwo znaleść w jej okolicach całe mnóstwo ośrodków wypoczynkowych. Nad Sanem nie trudno też o znalezienie miejsca, w którym będziemy mogli rozbić biwak. Cechy charakterystyczne doliny Sanu to: strome zbocza z podcięciami skalnymi, osuwiska, rumowiska skalne i wysokie poziomy tarasowe z cokołem skalnym, na którym leżą żwiry rzeczne. W okresach suszy San na długich odcinkach jest płytki. Płynąc kajakiem turysta ma możliwość podziwiania niesamowitej fauny i flory. San to również raj dla wędkarzy.
Natura 2000 Dorzecze Górnego Sanu – Obszar obejmuje rzekę San na odcinku od zapory zbiornika Myczkowce do Sanoka, wraz z dopływami: potok Olszanka (Olszanica) , potok Hoczewka, potok Osława, potok Sanoczek. Dno rzeki San zbudowane jest z płyt piaskowca i łupków oraz piasku i żwiru. San tworzy liczne zakola, meandry i piaszczyste łachy. Spadek jednostkowy Sanu od Leska do Dynowa wynosi ok. 1,08m, a szerokość rzeki od 60 do120 m. Poniżej ujścia Osławy, San płynie szeroką doliną dochodzącą do 2 km. Koryto Sanu ma tutaj przeciętną szerokość ok. 150 m, przeciętna głębokość Sanu wynosi 1-1,5 m. Brzegi na przemian są porośnięte i odsłonięte. Dno rzeki ma początkowo charakter kamienisty z licznie występującymi naturalnymi progami skalnymi, a poniżej ujścia Wisłoka, zmienia się na piaszczyste i gliniaste. San cechuje się znacznymi wahaniami jej poziomu, które mogą sięgać nawet 7 m. Przepływ wody jest nadal szybki, lecz pojawiają się liczne płanie, głęboczki i przytamowania z osadami piachu i drobnego żwiru. Górna część zlewni pokryta jest lasem, w częci dolnej i płaskich terenach nadrzecznych dominują użytki zielone i grunty orne. Występują tu cenne siedliska: pionierska rolinność na kamieńcach górskich potoków, lasy łęgowe i nadrzeczne zarośla wierzbowe. Teren gminy jest bardzo atrakcyjny pod względem walorów przyrodniczo-turystycznych. Walory przyrodnicze ostoi dotyczą wielu komponentów środowiska. Walory turystyczne związane są z szeroką ofertą rekreacyjną rozwiniętą w oparciu o wspaniałe podgórskie tereny wypoczynkowe oraz ciekawą historię.
Liczna jest grupa gatunków chronionych i rzadkich. Ze 114 obecnie występujących w Polsce gatunków kręgowców wpisanych do Polskiej Czerwonej Księgi Zwierząt (Głowaciński, 2001) co najmniej 57 rozmnaża się na Podkarpaciu, w tym, co najmniej 13 gatunków ssaków, 29 ptaków (możliwe jest gniazdowanie dalszych 10 gatunków), 2 gadów, 3 płazów i 10 ryb.
Ssaki – Wydra, bóbr europejski, niedźwiedź brunatny, wilk, ryś, żbik, żubr, jeleń europejski, i inne, występuje kilka bardzo rzadkich gatunków nietoperzy: podkowiec mały, nocek Bechsteina, nocek orzęsiony, mroczek posrebrzany i mroczek pozłocisty,
Równie bogaty i zróżnicowany jest świat ptaków. Na terenie województwa podkarpackiego występują silne populacje (w skali kraju) takich gatunków chronionych jak: bocian czarny, orlik krzykliwy, orzeł przedni, pustułka, jarząbek, przepiórka, derkacz, puchacz, puszczyk uralski, żołna, kraska, dzięcioł białoszyi, dzięcioł białogrzbiety, dzięcioł trójpalczasty, pliszka górska, zimorodek, pluszcz, kląskawka, drozd obrożny, muchołówka białoszyja, orzechówka. Stwierdzono tu również lęgi tak rzadkich gatunków chronionych jak: bączek, rożeniec, podgorzałka, nurogęś, kania czarna, bielik, gadożer (prawdopodobnie), błotniak łąkowy, stawowy i łąkowy, cietrzew, głuszec, zielonka, szczudłak, sieweczka obrożna, rybitwa białoczelna, rybitwa białowłosa, sóweczka, włochatka, siwerniak, płochacz halny, podróżniczek, wąsatka, dzierzba czarnoczelna. Podkarpacie jest jednym z niewielu regionów w Polsce gdzie występują wszystkie 10 gatunków dzięciołów.
Województwo podkarpackie przez swoje warunki siedliskowe i klimatyczne jest bardzo atrakcyjnym obszarem dla wielu gatunków gadów i płazów. Występują tu tak rzadkie chronione gatunki jak: żmija zygzakowata, gniewosz plamisty, wąż eskulapa i żaba zwinka, zwana też żabą dalmatyńską. W pasie pogórza i gór powszechnie występują charakterystyczne dla tych regionów salamandra plamista i traszka karpacka.
Rzeki Podkarpacia, w szczególności rzeka San, są miejscem występowania wielu gatunków ryb, w tym bardzo rzadkich gatunków chronionych: głowacica, różanka, kiełb białopłetwy, kiełb Kesslera (jedyne stanowisko w Polsce), piekielnica, koza złotawa, piskorz, minóg strumieniowy i minóg ukraiński. W rzece San stwierdzono 31 gatunków ryb, w tym pięć gatunków ryb objętych ochroną gatunkową. W górnej części planowanej ostoi do ujścia Osławy dominują lipień i pstrąg potokowy. Uzupełnieniem składu ichtiofauny są karpiowate ryby reofilne: kleń, jelec, świnka, brzana, brzanka, strzebla potokowa i śliz. Z biegiem rzeki dominację przejmują: kleń, piekielnica, brzanka, świnka i kiełb. Stwierdzono tu występowanie wielu gatunków ryb, takich jak: minóg strumieniowy, kiełb białopłetwy, boleń, głowacz białopłetwy, kiełb Kesslera oraz ważne gatunki ryb: brzana peloponeska, świnka, głowacz pręgopłetwy, lipień. Dorzecze Sanu jest najważniejszą ostoją wielu cennych gatunków ryb w dorzeczu Górnej Wisły i stanowi najważniejsze miejsce tarliskowe ryb wędrownych w karpackiej części dorzecza Wisły. Zlewnia Sanu poniżej zapory zbiornika w Myczkowcach objęta jest krajowym programem restytucji ryb wędrownych: łososia atlantyckiego, troci wędrownej i certy.
Rejon Sanu jest także bogaty w różne gatunki owadów w tym rzadkich i chronionych np. pazie królowej, pazia żeglarza, liczne modraszki czy chrząszcze jak Nadobnica alpejska.
